مائــده الهی
بسم الله الرحمن الرحیم بحثی را که در پیش رو دارید؛ شامل مطالبی درباره مباهله می باشد که در چند بخش، تقدیم شما عزیزان می گردد. ضمناً اگر خوانندگان محترم، سؤال و یا شبهه ای درباره دیگر مسائل اعتقادی داشته باشند، آماده پاسخگویی به آنها می باشیم. آیه مباهله
فَمَنْ حاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جائَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنائَنا وَأَبْناءَکُمْ وَ نِسائَنا وَنِساءَکُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ(1) هر گاه بعد از علم و دانشى که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز بر خیزند، به آنها بگو: بیائید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نمائیم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم!
آیه مباهله یکى دیگر از آیات مربوط به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و دو فرزندش حسن و حسین علیهم السلام است. این آیه شریفه، که موضوع آن مباهله مسلمانان با مسیحیان نجران است، از سویى حقّانیّت اسلام و پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله را ثابت مىکند و از سوى دیگر، رفعت مقام و علوّ درجه اهل بیت پیامبر علیهم السلام را بیان مىدارد و از سوى سوم، مىتوان توسّط آن ولایت و خلافت امیرمؤمنان علیه السلام را به اثبات رساند.قبل از شروع به توضیح آیه شریفه مباهله، تذکّر دو نکته لازم و ضرورى است: 1. مباهله آخرین حربه
آیات 35 تا 60 سوره آل عمران پیرامون حضرت عیساى مسیح علیه السلام سخن مىگوید. در این بیست و شش آیه، از تولّد حضرت عیسى علیه السلام، مقامات آن حضرت، شخصیّت مادرش، فضایل حضرت مریم علیها السلام، گفتگوى او با فرشتگان، مائده آسمانى، و مسائل دیگر بحث شده است. خداوند پس از این بحث طولانى درباره حضرت عیسى علیه السلام به پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله مىفرماید که اگر مسیحیان پس از بیان همه این امور و بحثهاى مستدلّ و منطقى باز هم زیر بار نرفتند و اسلام را نپذیرفتند، راه متفاوت دیگرى در برخود با آنها انتخاب کن، با آنها مباهله کن، تا حق روشن شود. 2. مباهله یعنى چه؟
مباهله از مادّه «بَهْل» گرفته شده است. و «بَهْل» در لغت عرب به معناى رها کردن است. شترها وقتى بچّهدار مىشوند پستانهاى آنها را مىبندند تا بچّه شتر همه شیر مادر را نخورد و مقدارى براى صاحب شتر باقى بماند؛ ولى گاهى پستانها را باز مىکنند تا بچّه شتر هر چه میل دارد بخورد، عرب به چنین شترى که پستانهایش باز شده «ابل باهل» مىگوید، یعنى شترى که شیرش رها شده تا بچّهاش از آن استفاده کند. در قاموس آمده است:راغب گوید: بهل و ابتهال در دعا بمعنى تضرّع است و هر که ابتهال را (در آیه) بلعن تفسیر کرده براى آنست که ابتهال در آیه بجهت لعن است. مجمع البیان آنرا لعن معنى کرده و از ابن عبّاس، تضرّع نقل میکند. در نهایه گوید: ابتهال در اصل بمعنى تضرّع و مبالغه در دعاست. معانى دیگرى نیز براى آن ذکر کردهاند که لازم بنقل نیست. در کافى کتاب الدعاء باب الرغبة از امام صادق علیه السّلام نقل شده که ابتهال برداشتن دستهاست بهنگام دعا آنگاه که حالت رقّت و گریه باشد.(2)و امّا در اصطلاح، معناى دیگرى دارد و آن این که: هر گاه دو نفر بعد از بحثهاى منطقى و استدلالهاى عقلى و برهانهاى روشن، نتوانستند یکدیگر را قانع کنند، در اینجا هر کدام در حقّ دیگرى نفرین مىکند و چنین مىگوید: «اگر من بر حق هستم و تو خلاف مىگویى به مجازات الهى گرفتار شوى» و دیگرى هم همین را تکرار مىکند. به چنین کارى با حصول شرائطش «مباهله» مىگویند.ارتباط معناى لغوى واصطلاحى «مباهله» با یکدیگر روشن است؛ زیرا در مباهله شخصى که مدّعى است حق مىگوید طرف دیگر را رها مىکند و امر او را به خداوند محوّل و واگذار مىنماید.(3) ادامه دارد... ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1.سوره آل عمران، آیه 61 2.قاموس.ج1.ص239. 3.آیات ولایت در قرآن- ص 203
| Design By : Pichak |
